Postmodernisme vs Christendom

Laten we eerst even duidelijk maken dat het christendom beweert de absolute waarheid te kennen. Het christendom claimt het onderscheid te kennen tussen juist en onjuist en beweert de enige ware God te kennen tegenover alle valse goden van ieder andere religie. Een dergelijke houding roept kreten op als “Arrogant”, “Onverdraagzaam” maar vooral “Veroordelend”
Die ‘beschuldigingen’ zijn natuurlijk niet terecht en als iemand de moeite neemt om de fundamenten en filosofieën van het postmodernisme onder de loep te leggen zal men snel concluderen dat orthodox christendom even aantrekkelijk als waar moet zijn en zal de rots van de postmoderne overtuiging snel afbrokkelen.

Ten eerste, beweert het christendom dat de absolute waarheid bestaat. In feite zegt Jezus dat Hij speciaal naar deze wereld is gekomen en geboren is om één ding te doen: "om te getuigen van de waarheid" (Joh.18:37). Het postmodernisme zegt dat er geen waarheid is maar op dat punt spreekt het zichzelf natuurlijk direct tegen want het bevestigt tenminste één absolute waarheid: dat er geen waarheid moet worden bevestigd. In feite raad het postmodernisme ons aan om niet te geloven in de uitspraak waarvan zij claimt dat die absoluut waar is.

Ten tweede komt het vrij vreemd op mij over dat de postmoderne mens ieder andere claim op de waarheid accepteert in het kader van tolerantie behalve als deze claim het christendom betreft. In feite maakt ze dus zelf ook een onderscheid en is men verre van tolerant in deze.
Postmoderne auteurs verwachten dat hun lezers tot een bepaalde conclusie zullen komen en aarzelen niet om hen te corrigeren als zij tot een andere interpretatie komen. Nogmaals, de postmoderne mens spreekt zichzelf tegen als zij in opstand komt tegen welke waarheidsclaim dan ook.

Tenslotte beweert het christendom de universeel geldende oplossing te hebben voor de verzoening tussen God en mens. Het offer van Christus als gevolg van de zonde van de mens en de noodzaak van bekering en vertrouwen in Zijn naam. Iedereen die dit afwijst kiest er op dat moment voor om voor altijd gescheiden te worden van een relatie met deze levende Jezus.
Paulus wijst ons keer op keer op deze noodzaak van bekering en zijn oproep is niet een verklaring van “dit is mijn waarheid maar hoeft absoluut niet voor jou te gelden” maar een exclusief en universeel gebod van God voor ieder mens. Een postmoderne christen die iets anders beweert is in mijn ogen liefdeloos en kent de waarheid niet of ontkent de waarheid terwijl hij of zij die kent.

Op dezelfde manier dat het niet arrogant is voor een wiskunde leraar om de uitkomst van een bepaalde som als waar te bestempelen (2+2=4) of voor een slotenmaker die beweert dat er slecht één sleutel op die gesloten deur zal passen is het voor de christen niet arrogant om zich te verzetten tegen de rijzende cultuur van postmodern denken en er op aan te dringen dat slechts het christendom de waarheid kent en dat iedere andere religie vals is. Pluralisme is niet wenselijk en leidt tot een misvatting die tot in de eeuwigheid gevolgen zal hebben voor mensen die het pluralisme verkondigen en aanhangen.

Postmoderne denkers die in hun intolerantie de waarheids-claimende christen veroordelen doen niet anders dan waar zij diezelfde christen van beschuldigen