“Eens gered, altijd gered”. In het Engels is het: “once saved, always saved” wat dan weer afgekort wordt met “osas”. Op zich is dat veel cooler natuurlijk want dan klinkt het net alsof je lid bent van de één of andere geheime club of dat je agent bent bij de geheime dienst van Zweden of iets dergelijks.
Nu kunnen we ons in deze emergent, twijfelachtige, postmoderne tijd afvragen of het waar is. Zijn wij voor eens en voor altijd gered? Ik ben geneigd om daar “ja” op te antwoorden maar er zijn hele volksstammen die het tegendeel beweren.
Ik denk dat mensen die hun geloof en dus hun redding “verliezen” nooit gelooft hebben in de eerste plaats. Ik praat vaak met mensen over hun geloof en heel vaak zeggen ze dan iets in de trant van: “Ik heb vroeger altijd geloofd maar in mijn tienerjaren ben ik van de Heer afgeraakt. Kortgeleden heb ik mijn leven opnieuw aan God gegeven”
Ten eerste griezel ik tegenwoordig van de uitspraak dat iemand zijn leven aan de Heer geeft maar buiten dat denk ik dat de laatste keer, de éérste keer was dat ze het deden. Als het dan ook nog gepaard gaat met bekering van zonden en vertrouwen in Jezus zijn we helemaal klaar. Je leven aan Jezus geven alleen gaat namelijk nergens over, het is al van Hem.
Wanneer mensen zich bekeren en hun vertrouwen in Christus stellen dan worden ze in een relatie met God gebracht die garandeert dat hun redding voor altijd is veilig gesteld. De redding waarvan? De redding van de wraak van God.
Er zijn genoeg passages in de Bijbel te vinden die deze gedachtegang ondersteunen. We gaan natuurlijk niet eerst iets verkondigen en er dan teksten bij zoeken om dat te rechtvaardigen, nee, we dienen dat andersom te doen maar dat is een onderwerp op zich. Laten we kijken waarom ik geloof dat we onze redding niet kunnen verliezen, verspelen of wat dan ook.
Romeinen 8:30 zegt:
"Wie hij hiertoe heeft bestemd, heeft hij ook geroepen; en wie hij heeft geroepen, heeft hij ook vrijgesproken; en wie hij heeft vrijgesproken, heeft hij nu al laten delen in zijn luister”.Dit vers zegt ons dat vanaf het moment dat God ons heeft gekozen, en dat is voor de grondlegging van de wereld geweest, het al zo is alsof we in Zijn aanwezigheid in de hemel geroemd worden. Er is niets dat een gelovige belet om op een dag verheerlijkt te worden omdat God dit in de hemel al heeft voorbestemd. Zodra iemand is gerechtvaardigd, is zijn verlossing gegarandeerd – hij is zo veilig alsof hij al in de hemel is verheerlijkt.
Hebben we dan later niets uit te leggen? Kunnen we maar raak leven dan? Nee, natuurlijk niet maar niets van wat we doen belet de gelovige om in de hemel te komen. Paulus stelt in Romeinen 8:33-34 twee cruciale vragen:
"Wie zal Gods uitverkorenen aanklagen? God zelf spreekt hen vrij. Wie zal hen veroordelen? Christus Jezus, die gestorven is, meer nog, die is opgewekt en aan de rechterhand van God zit, pleit voor ons "
Wie zal een beschuldiging uiten tegen God’s gekozen mensen? Niemand, want Christus is onze advocaat. Wie zal ons veroordelen? Niemand, want Christus, Hij die voor ons stierf, is degene die veroordeelt. Onze Verlosser is zowel de advocaat als de rechter.
Mensen zijn/worden wedergeboren (vernieuwd) wanneer zij gaan geloven (Johannes 3:3; Titus 3:5). Een Christen zou alleen zijn verlossing kunnen verliezen als hij “on-vernieuwd” zou worden. De Bijbel geeft ons bewijs voor het feit dat de nieuwe geboorte niet ongedaan kan worden gemaakt. De heilige Geest huist in alle gelovigen (Johannes 14:17; Romeinen 8:9) en doopt alle gelovigen in het Lichaam van Christus (1 Korintiërs 12:13). Een gelovige zou alleen “ongered” kunnen worden als de Geest zijn of haar lichaam zou “on-bewonen” en hij van het Lichaam van Christus losgekoppeld zou worden.Johannes 3:15 stelt dat iedereen die in Jezus Christus gelooft “eeuwig leven heeft”. Als je vandaag in Christus gelooft en het eeuwige leven hebt, maar het morgen of overmorgen verliest, dan was het eigenlijk helemaal niet “eeuwig”. Als je dus je verlossing zou verliezen, dan zouden de beloften van eeuwig leven in de Bijbel vals zijn. Ik denk dat de Schriftteksten zelf het meest sluitende argument het best verwoorden:
“Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer" (Romeinen 8:38-39).
Onthoud dat de God die je gered heeft dezelfde God is die je zal behouden. Zodra we gered zijn, zijn we voor altijd gered. Onze verlossing is zonder twijfel voor eeuwig verzekerd!
Het probleem zit`m in het eerder genoemde “je leven aan de Heer geven” variaties daarop zijn: Jezus in je hart uitnodigen, Jezus als je redder accepteren, je hart openstellen voor Jezus en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ik ken mensen die Hem wel tien keer uitgenodigd hebben maar Hij schijnt niet te blijven.
Ik snap de gebezigde lingo wel maar het is niet Bijbels. Jezus komt in je wonen, natuurlijk maar alleen als wij ons bekeren van onze zonden en ons vertrouwen in Hem stellen.
Alsof er een magische grens wordt overschreden tussen 31 december en 1 januari slaat de halve wereld aan het maken van goede voornemens. Op de éen of andere manier geeft het begin van het nieuwe jaar ons het gevoel van een nieuwe frisse start. Ook Christenen doen volop mee aan dit fenomeen en waarom ook eigenlijk niet? De Bijbel zegt er weinig tot niets over dus kwaad kan het zeker niet.
