Liefde, wat is nou liefde? Andre Hazes zong er over er worden hele boekenkasten vol geschreven over het onderwerp en ook wij vragen het ons geregeld af. We definiëren het woord ‘liefde’ vaak op de manier waarop wij denken dat het van toepassing is.
In een stukje op mijn oude blog schreef een lieve vriend van mij erover vanuit zijn gezichtspunt, zijn ervaring met een oude en hoogstwaarschijnlijk met zijn nieuwe liefde.
Ik heb het gevoel dat het in bepaalde kringen de gewoonte is om letterlijk alles met de mantel der liefde te bedekken en in sommige nieuw denkende kerken gaat het er vooral om dat we de mensen onvoorwaardelijk lief te hebben. Dit heeft dan weer de neiging om een beetje door te slaan wat dan weer te zien is in hoe men bijvoorbeeld met andere religies omgaat.
Er lopen tegenwoordig hele volksstammen rond die ‘liefde’ tonen door goed te doen. Ze gaan de straat op om de gebroken mens te zoeken, ze gaan de relatie aan met de verschoppelingen van deze wereld. Ze gaan werken in afkick instanties, ze stellen hun tijd beschikbaar aan allerlei goede doelen zoals gaarkeukens of de daklozen opvang.
Ik kan zo nog wel even doorgaan maar ik denk dat m’n punt duidelijk is. Veel Christenen tonen op die manier hun liefde voor de medemens en hopen zo een aantrekkelijk model te scheppen voor de geholpene die dan op hun beurt zich weer af moeten vragen waar die liefde toch vandaan komt. Allemaal heel goed en bewonderenswaardig natuurlijk maar het is niet mijn manier.
Mijn manier van liefhebben uit zich in het feit dat ik mensen het Evangelie vertel. In mijn optiek accepteer ik ze dan zoals ze zijn, ik geef ze brood te eten in de vorm van het lichaam van Christus, ik geef ze te drinken van de Levende bron, ik help ze met hun eventuele verslavingsprobleem omdat het Evangelie de oplossing is voor alle problemen.
Nu weet ik natuurlijk ook wel dat een hongerige verslaafde dakloze daar niet echt op zit te wachten maar mag dat een reden zijn om het niet te vertellen?
Penn Jilette vroeg zich af hoeveel je iemand moet haten om die persoon niet te vertellen over de kennis die we hebben van hemel en hel dus denk ik dat het tegenovergestelde ook waar is: hoeveel liefde toon je iemand als je hem of haar het Goede Nieuws van Jezus vertelt.
Het delen van het Goede Nieuws dát is volgens mij je liefde tonen, je kruis opnemen en Jezus volgen.
Ha Wiebe,
ReplyDeleteMooie post, maar je raadt het al: ik ben het er niet helemaal mee eens. Hoewel hem dat vooral zit in het uitleggen van je laatste zin. Het delen van het Goede Nieuws, dat is volgens mij in jouw beleving: gevraagd of ongevraagd aan iemand vertellen dat hij naar de hel gaat, maar Jezus hem daarvan wil redden.
Volgens mij is het delen van het Goede Nieuws vooral dit: het delen van je eigen leven en daarmee laten zien dat er hoop is en de mogelijkheid van een ander leven. Het is het (met vallen en opstaan) uitleven van het Koninkrijk van God, want dat was in de eerste plaats de boodschap die Jezus bracht en daar ging zijn onderwijs over. Dat is het Goede Nieuws! God houdt van deze wereld en geeft haar niet op. Hij houdt er zoveel van dat Jezus ervoor stierf. Ja, dat is het summum van genade en Goed Nieuws! Nee, het wordt nog mooier: Hij stond op uit de dood!
Voor mij is liefde in de eerste plaats heel praktisch. Luisteren naar mensen, optrekken met mensen, ze leren kennen. Dan zullen ze ook naar jou luisteren. Dat vraagt om een veel langere adem dan een preek afsteken. En die lange adem komt voort uit liefde.
Hartelijke groet weer!
Hoi Daniel,
ReplyDeleteLeuk hé dat wij het nooit eens zijn en dat toch op gezellige wijze aan elkaar over kunnen brengen.
Wat nu als we fijn het leven voorleven en die ander nieuwsgierig maken naar wat ons drijft maar voordat hij dat kan vragen komt lijn 24 (tram of bus, maakt me niet uit) de hoek om die hij even over het hoofd gezien had?
Ik ben het met je eens dat we die liefde moeten praktiseren, maar het één niet zonder het ander. Het grote verschil zit ‘m in de prioriteit die wij stellen denk ik.
Ha Wiebe,
ReplyDeleteDat is zeker leuk! Zouden meer mensen moeten doen ;-)
Ik snap wat je bedoelt, alleen is mijn punt dat we in een postchristelijke tijd leven, warin mensen zo'n tabak hebben van allerlei mensen die met grote verhalen komen en zo'n afkeer/wantrouwen hebben richting de kerk en christenen, dat het eerder averechts werkt wanneer je ze 'zomaar' aanspreekt en je boodschap aan hen opdringt (want zo wordt dat ervaren).
Ik zie juist om me heen dat wanneer mensen hun leven gaan delen, naar de ander luisteren, die persoon niet veroordelen, maar er juist voor klaar staan, terwijl ze er geen geheim van maken dat ze geloven, dat dát mensen aanzet tot nadenken, vagen stellen, worstelen, bidden, veranderen...
Verder denk ik nog dat het voor mensen heel moeilijk is om een goede keuze te maken voor God op basis van één gesprek. Dat doen mensen niet (er zullen vast wel uitzonderingen zijn, houd me ten goede). Jezus zegt dat we moeten gana zitten en nadenken over de kosten. Mensen weten helemaal niet wat de kosten en debtaen zijn, wie God is, hebben daar allerlei vragen zijn.
Vroeger was dat heel anders, toen hadden mensen een Godsbesef gebaseerd op christelijk onderwijs; was er een basiskennis aanwezig. Die is er niet meer.
Enfin, altijd goed om elkaar aan te scherpen! Kom je wel eens naar Nederland?
Nou, dit zijn wel heel veel schrijffouten in een paar zinnen, excuus!
ReplyDeleteHoi Daniel,
ReplyDeleteIk heb helemaal niet het gevoel dat mensen vinden dat ik een boodschap aan hen opdring. Ik veroordeel ook helemaal nooit iemand in zo'n gesprek, ik stel de vragen.
Er staat volgend jaar maart een reisje NL of Antillen op het programma.
Als het Nederland wordt kom ik je zeker even lastig vallen of gewoon een biertje drinken. Logeren dan in Hellevoetsluis dus lekker in de buurt
Hoi Wiebe,
ReplyDeleteOK dan, jij op jouw manier, ik op de mijne. Maar lijkt me leuk om je een keer IRL te zien en samen een biertje te drinken!